1. Dzisiejsza niedziela to ogłoszony IX Światowy Dzień Ubogich.
2. Jak ogłaszałem w ubiegłym tygodniu dziś ofiarą na tacę wspieramy Seminarium
Duchowne w Sandomierzu w ramach jesiennej pomocy. Bóg zapłać za wszystkie ofiary
dziś złożone.
3. Najbliższa niedziela to Uroczystość Chrystusa Króla – ostatnia niedziela
roku liturgicznego. Patronalne święto akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia
Młodzieży.
4. W najbliższy czwartek 20 listopada, w kościele Ojców Dominikanów w Tarnobrzegu
odbędzie się kolejna z Katechez Jubileuszowych pt. „Regularność czy okazja?
O częstotliwości spowiedzi i stałym spowiedniku”, wygłosi ją ks. dr Rafał Kobiałka.
5. Od soboty rozpocznie się XXX Tydzień Biblijny. Będzie to okazja,
by sięgnąć do Pisma św. i przeczytać przynajmniej fragment.
6. Już 23 listopada ( najbliższa niedziela )o godzinie 19:00 w Kościele św. Barbary
w Tarnobrzegu odbędzie się wyjątkowe wydarzenie – Wieczór Uwielbienia pod
hasłem „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”.
7. Dziękuję za posprzątanie kościoła i wygrabienie wszystkich liści z otoczenia kościoła..
Na najbliższą niedzielę o porządki proszę parafian z nr: 155, 156A, 156, 291, 266, 239,
158,
Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, urodziny lub inne radości osobiste, rodzinne czy małżeńskie składam serdeczne życzenia.
Niech Was dobry Bóg błogosławi, a Matka Najświętsza i św. Józef mają zawsze w swojej opiece.
Błogosławionej, spokojnej niedzieli
Katecheza, 16 listopada 2025.
Dlaczego Jezus złożył siebie samego Ojcu w ofierze?
Jezus Chrystus został umęczony na krzyżu, na wzgórzu Golgoty, podczas
obchodów Paschy – największego święta żydowskiego. Stało się to według
najnowszych badań biblijnych 7 kwietnia 30 r. Męka i śmierć Jezusa Chrystusa,
przedstawione przez Ewangelistów i poświadczone przez inne źródła historyczne,
były dobrowolną ofiarą Odkupiciela, podjętą ze względu na miłość Ojca (por.
KKK 609), który „nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za
nasze grzechy” (1 J 4, 10). Syn Boży, pragnąc wypełnić wolę Ojca, wydał na
śmierć samego siebie, aby nas wykupić z mocy grzechu i wyzwolić od śmierci
wiecznej. Zastępując swoim posłuszeństwem nasze nieposłuszeństwo, odkupił nas
i pojednał z Ojcem (por. KKK 615).
Jezus na nowo przerzucił most przyjaźni pomiędzy Bogiem i ludźmi,
dokonując tego za sprawą odkupieńczej męki i śmierci, którą podjął całkowicie
dobrowolnie. Katechizm Kościoła Katolickiego określa czyn Zbawiciela mianem
„aktu najwyższej wolności” (KKK 609). Jezus stwierdzając, że „zstąpił z nieba
nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Go posłał” (por. J 6, 38),
wyraźnie zarazem podkreśla w przeddzień swej męki: „życie moje oddaję za
owce (…) Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję” (J 10, 15. 18). Ofiara
Jezusa Chrystusa, który niejako zastępując grzeszną ludzkość ofiarował siebie na
śmierć (por. Iz 53, 12), aby wynagrodzić Bogu Ojcu za nasze winy i zadośćuczynić
za nasze grzechy, stanowi jedyną i ostateczną ofiarę Nowego Przymierza.
Przywraca nam ona pełną wspólnotę z Bogiem i jest Jego darem, przewidzianym
przez Ojca i podjętym przez Syna Bożego (por. KKK 614). Męka i śmierć
zapowiedziane w czasie Ostatniej Wieczerzy, obejmują wszystkich ludzi: są ofiarą
za grzechy całego świata (por. KKK 610). W Starym Testamencie w święto
Paschy zabijano baranka na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej.
Jezus jest prawdziwym Barankiem Paschalnym, którego śmierć wyzwala nas
z niewoli grzechu (por. KKK 608). Podczas każdej Mszy świętej wyznajemy tę
prawdę, wołając „Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad
nami”. Ilekroć bierzemy udział w Najświętszej Eucharystii, uczestniczymy w
Ofierze Jezusa Chrystusa i korzystamy z jej obfitych owoców.
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, iż „Jezus powołuje swoich
uczniów do «wzięcia swojego krzyża i naśladowania Go», ponieważ cierpiał za
wszystkich i zostawił nam wzór, abyśmy «szli za Nim Jego śladami»” (KKK 618).
Uczeń Chrystusa podejmując codzienny krzyż i naśladując Mistrza, ma swój
udział w męce i śmierci Zbawiciela. Zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła,
wyznawcy Chrystusa rozpamiętują treść tego zbawczego zdarzenia i oddają część
Zbawicielowi w różny sposób. Czynią to m.in. poprzez rozważanie
ewangelicznych opisów Jego męki i śmierci oraz bolesnych tajemnic różańca,
uczestnictwo w nabożeństwach gorzkich żali i drogi krzyżowej, powstrzymywanie
się od udziału w zabawie i od spożywania pokarmów mięsnych w okresie
Wielkiego Postu w duchu pokuty i umartwienia.